Her yılbaşı geceyarısına yakın yeni bir defterin ilk sayfasını açar, ve bir yıl içinde yapmak istediklerimi maddeler halinde yazardım. Merak etmeyin gerçekçiydi çoğu hayallerim. Bazı yıllar üçü-dördü geçmezdi zaten. Bu yıl nerden aklıma geldiyse yılbaşında yine, yeni bir defterin ilk sayfasına tek hayalimi yazdım. Yaşamak.
Bu da ne demek şimdi demeyim. sadece şöyle geriye bakıp da ben bunca yıllarda kendim için ne yaptım diye düşündüm. Evlenene kadar iyi bir evlat, iyi bir öğrenci olma çabalarım oldu. Evlendikten sonra ise hiç yatkın olmadığım ev hayatını düzene koyma çabaları. Mutfak, temizlik,...v.s.
Bir yandan ev bir yandan iş, zor mu geldi ki hayatımızı bunlarla sınırlandırdım?
itiraf ediyorum zor geldi. Her öğleden sonra "akşama ne pişirsem" diye düşünüp, eve girmeden eksik malzemeleri tamamlamak için markete uğramak, sonra da bilmem kaça kadar mutfakta kendimi kaybetmek...
Daha yorgunluğum geçmeden biten yemeğin tenceresini yıkarken, ertesi günün endişesini parmak uçlarımda duymak.
Çalışan bir ev kadını olmak zor iş gerçekten. Kim buna hayır diyebilir? Hele de bambaşka hayaller, farklı hayatlar umarken, böylesi bir hayatın içinde gözünü açan benim gibi birileri....
Başlıkla alakasız oldu ya neyse...
Seni nasıl da iyi anlıyorum bilemezsin :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim. Ama hâlâ ev halkı anlamadı ya ona yanarım:)))
Sil