yeni vestiyerim

 Evimde inşaattan kalma bir vestiyer vardı. Emektar dolapları artık yükümüzü kaldıramaz oldu. Arkadaşlarımın ziyaretlerinde de "değiştir artık şunu" sözleri çoğalınca, Otuzunu aşkın bu mobilyanın da miadını doldurduğunu anladım. Aslında çok eşya değiştirmeyi sevmem. Biraz eski kafalıyım. Derler ya seferberlik görmüş diye. Dedelerimden, ninelerimden kurtuluş savaşı, arkadan da seferberlik, yokluk hikayeleri duya duya büyüyünce insan elindekilere daha bir kıymet veriyor. Bir de zamanından önce değiştirilen mobilyalarda sanki bir haksızlık yapılmış gibi geliyor bana. İnsanın, yaşadığı toplum için yapması gereken onca şey varken insanın kendi kaynaklarını sadece zevki için harcaması da bazan boş bir uğraşmış gibi geliyor bana. Neyse böyle diyorum ama kıyafetlerimi de bir iki senede yenilemesini de biliyorum. demekki bu laflarımda da biraz felsefe var. Bugünün felsefesini tamamladıktan sonra size yeni vestiyerimin resmini göstereyim.

İçini yerleştirirken resmini bloğuma koymak aklıma geldi. Ama iyi eşya aldı. Nerdeyse başka yüklüğe bile gerek kalmadı.
Dikiş mevzuuna gelince bu hafta annemin tahlilleri, tetkikleri ile geçti. haftasonu da dikiş dikmemi istemeyince ben de kendimi temizliğe vurdum. Sonuçlar ( inşallah) iyi çıkarsa önümüzdeki hafta bir etek daha planlamaktayım. Bakalım gelen gün ne gösterir. Yeni vestiyerimi beğendiniz mi?